Try Now
Created on 29th May 2024
ნებისმიერი საქმიანობა, რომლის მიხედვითაც დანახარჯები განცალკევებულად გაიანგარიშება არუს |
---|
პროდუქციის და მომსახურეობის ისეთი უმცირეს რაოდენობრივ ერთეულს, რომლის მიხედვით დანახარჯების აღრიცხვა და დადგენა შესაძლებელია და მიზანშეწონილი, ეწოდება: |
საწარმოს განყოფილება, ფუნქცია ან მოწყობილობა, რომლის საქმიანობა დაკავშირებულია მხოლოდ ხარჯების გაწევასთან და მისი მენეჯერის მუშაობა ფასდება დანახარჯების ბიუჯეტის დაცვით, არის |
ისეთ დანახარჯებს, რომლებიც რესურსების მომარაგება–შესყიდვაზე იქნა გაწეული, ეწოდება: |
ისეთ დანახარჯებს, რომლებიც პროდუქციის დამზადებაზე დაიხარჯა, მზა პროდუქციაში "განივთდა" და მეორედ წარმოებაში ვეღარ შევა, ეწოდება: |
აღრიცხვის სტანდარტების განმარტებით, საწარმოს ეკონომიკური სარგებლის შემცირებას საანგარიშგებო პერიოდის განმავლობაში აქტივების საწარმოდან გასვლის ან ვალდებულებების ზრდის საფუძველზე, რაც გამოიხატება საწარმოს საკუთარი კაპიტალის შემცირებით, რომელიც დაკავშირებული არაა მესაკუთრეთათვის კაპიტალის განაწილებასთან, ეწოდება: |
საქმიანობის სფეროების მიხედვით ხარჯები იყოფა: |
დანახარჯებს, რომლების საწარმოთა ძირითადი ანუ მაპროფილებელ საქმიანობაზე იხარჯება, ეწოდება: |
ისეთ დანახარჯებს, რომლებიც მოცემული საწარმოსათვის დამხმარე ხასიათის საქმიანობაზე გაიწევა ეწოდება: |
ისეთ ხარჯებს, რომლებიც გამოწვეული იყო ჩვეულებრივი საქმიანობისაგან განსხვავებული სამეურნეო მოვლენებისა და ოპერაციებისაგან, რომლებიც რეგურალურად არ ხდებიან და შემთხვევითი ხასიათისაა, ეწოდება: |
ისეთ ხარჯებს, რომლებიც პროდუქციის დამზადების ან მომსახურების გაწევის პროცესში უშუალოდ მონაწილეობენ, ეწოდება: |
იმ ნედლეულისა და მასალის ხარჯი რომელიც უშუალოდ პროდუქციის დამზადებაზე იხარჯება, მიეკუთვნება: |
წამოების მართვისა და მომსახურების ხარჯებს ეწოდება: |
ზედნადები ხარჯები იყოფა: |
ისეთ ხარჯებს, რომლებიც იხარჯება უშუალოდ პროდუქციის დამზადების პროცესის მომსახურებასა და მართვაზე, ეწოდება: |
საწარმოს საერთო მმართველობით ხარჯებს ეწოდება: |
თვითღირებულებაში შემავალი ხარჯებია: |
თვითღირებულებაში შემავალ ხარჯებს არ მიეკუთვნება: |
ხარჯებს რომლებიც არ შიტანება პროდუქციის თვითღირებულებაში ეწოდება: |
ხარჯებს, რომლებიც არ შეიტანება პროდუქციის თვითღირებულებაში, მიეკუთვნება: |
ხარჯებს, რომლებიც გაწევის მომენტიდანვე ცნობილია რომელის სახის პროდუქციის ან მომსახურების თვითღირებულებას მიეკუთვნოს, ეწოდება |
პირდაპირი დანახარჯებია: |
დახარჯებს, რომლების ერთდროულად რამდენიმე სახის პროდუქციაზე იხარჯება, ამიტომ გაწევის მომენტში ცნობილი არაა რომელი სახის პროდუქციის თვითღირებულებას მიეკუთვნოს და მხოლოდ განაწილების გზით შეიტანება პროდუქციის თვითღირებულებაში, ეწოდება: |
საწარმოო ზედნადებ ხარჯებში შედის: |
დანახარჯების რეაგირებას წარმოების მოცულობის ცვლილებაზე, ეწოდება: |
დანახარჯებს, რომლებიც წარმოების მოცულობის ცვლილების პირდაპირ პროპორციულად იცვლებიან, ეწოდება |
დანახარჯებს, რომლებიც პროდუქტის წარმოების მოცულობის ცვლილებისთან ერთად არ იცვლებიან, ეწოდება |
ისეთ ხარჯებს რომლებიც მუდმივ და ცვლად ხარჯებს შეიცავენ ეწოდება: |
ისეთ დანახარჯებს რომლებიც მუდმივი რჩებიან წარმოების ერთ დიაპაზონში, შემდეგ ნახტომისებურად იცვლებიან ახალ დიაპაზონში და მუდმივი რჩება სანამ წარმოების მოცულობა კვლავ მნიშვნელოვნად არ შეიცვლება, ეწოდება: |
ხარჯებს რომლებიც იცვლება გადაწყვეტილების მიღების შედეგად, ეწოდება: |
ხარჯებს რომლებიც არ იცვლება გადაწყვეტილების მიღების შედეგად, ეწოდება: |
დანახარჯებს, რომლებიც საქმიანობის შეცვლის შემდეგ აღარ იარსებებს ეწოდება: |
გადაწყვეტილების მიღების დროს გაითვალისწინება: |
დანახარჯებს, რომლებიც გადაწყვეტილების მიუხედავად მაინც იარსებებს ეწოდება: |
ხარჯებს რომლებიც კონტროლდება მოცემული განყოფილების მენეჯერის მიერ მოცემულ დროში, ეწოდება: |
ხარჯებს რომლებიც არ წარმოადგენს მოცემული განყოფილების კონტროლის სფეროს და ამიტომ არ რეგულირდება მის მიერ, ეწოდება: |
ხარჯებს, რომლებიც შეიტანება მიმდინარე პერიოდში გამოშვებული პროდუქციის თვითღირებულებაში ან ჩამოიწერება მოგება–ზარალის ანგარიშიდან ეწოდება: |
ხარჯებს რომლებიც მიმდინარე პერიოდშია გაწეული მაგრამ მომავალში გამოშვებული პროდუქციის თვითღირებულებას მიეკუთვნება ან მომავალი პერიოდის მოგებიდან ჩამოიწერება ეწოდება |
საქმიანობის დანახარჯების ყველაზე მაღალი და ყველაზე დაბალი დონეების შედარებით და მათ შორის არსებული განსხვავებების გაანალიზებით, მუდმივი და ცვლადი ხარჯების განსაზღვრას ეწოდება: |
მინი–მაქსის მეთოდით ხარჯების განსაზღვრისას საჭიროა: |
პროდუქციის გამოშვების იმ რაოდენობას რომლის დროსაც რეალიზაციიდან მიღებული ამონაგები მთლიანი დანახარჯების ტოლია, ეწოდევა: |
მოგება ეს არის: |
ზღვრული მოგება ეს არის: |
წონასწორობის წერტილში ერთმანეთის ტოლია: |
წონასწორობის წერტილი გამოითვლება შემდეგი თანაფარდობით: |
პროდუქციის რაოდენობა სასურველი მოგების მისაღებად (პ.ს.მ.მ.) გამოითვლება შემდეგნაირად: |
ზღვრულ მოგებასა და მუდმივ ხარჯებს შორის სხვაობას ეწოდება: |
როცა რეალიზაციიდან მიღებული ერთობლივი შემოსავლები ყველა პროდუქტის მიხედვით გადააჭარბებს წონასწორობის წერტილს რეალიზაციის მოცულობაში, დაიწყება: |
გეგმური ამონაგებსი მოცულობასა და წაუგებლობის მოცულობას შორის სხვაობას ეწოდება |
ნედლეულს, რომლის რაოდენობა შემოსაზღვრულია და მისი ნაკლებობა ზღუდავს პროდუქციის წარმოებას, ეწოდება |
შეზღუდული რესურსების განხილვისას მხედველობაში არ მიიღება: |
როცა წარმოება კონცენტრირებულია იმ საქონლის წარმოებაზე, საიდანაც შეზღუდული რესურსების ერთეულზე უდიდესი ზღვრული მოგება მიიღება, მაშინ მთლიანი მოგება: |
პროდუქტის (მომსახურების) წარმოებაზე გაწეული მატერიალური, შრომითი და ფინანსური დანახარჯების ჯამი ფილად ფორმაში არის: |
პროდუქციის თვითღირებულებაში შედის: |
თვითღირებულების სწორი ფორმაა: |
გარეთ გამოსაქვეყნებელ მოგება–ზარალის გაანგარიშების ფორმაში საწარმოები გამოიყენებენ |
პერიოდს პროდუქციის წარმოების დაწყებიდან მის შეწყვეტამდე ეწოდება: |
პროდუქტის გამოკვლევასა და განვითარებაზე, დიზაინსა და საწარმოს აღჭურვილობა–ნაგებობებზე დანახარჯებს ადგილი აქვს სასიცოხცლო ციკლის: |
ბაზარზე პროდუქტის აღიარება, რეალიზაციის მოცულობის ზრდა და თვითღირებულების კლება ხდება პროდუქტის სასიცოცხლო ციკლის |
როცა ბაზარი შეივსება და გაყიდვების ზრდის ტემპი იკლებს პროდუქტი გადადის: |
როცა ბაზარზე მცირდება გაყიდვების მოცულობა, ეცემა მოთხოვნა, გამოდის ახალი და ალტერნატიული სახეობა საქონლისა, პროდუქტი გადადის: |
კვლევის, განვითარების, დიზაინის, წარმოების გამართვის, კლიენტთა მომსახურების და მარკეტინგის ხარჯები განიხილება, როგორც: |
პროდუქციის თვითღირებულება შეიძლება იყოს: |
კომპიუტირიზებულ ან ხელით დამუშავებულ მონაცემთა ბაზას, რომელიც ხელს უწყობს დანახარჯების ზუსტ, აკურატულ გაანგარიშებას პროდუქციის შემადგენელი ნაწილების აწყობის, საწარმოო პროცესების და სხვა მრავალი კომბინაციისათვის, ეწოდება: |
პროდუქციის სრული თვითღირებულებისა და ფასნამატის ჯამი წარმოადგენს: |
მოგება რეალიზაციიდან / პროდუქციის თვითღირებულებაზე * 100%, ეს არის |
მოგება რეალიზაციიდან / ამონაგები რეალიზაციიდან * 100%, ეს არის |
პროდუქტს, რომელმაც გაიარა დამზადების ყველა სტადია, მიღებულია ტექნიკური კონტროლის მიერ და ჩაბარდა საწყობს ან მიეწოდა მომხმარებელს, ეწოდება: |
პროდუქციას, რომელის პერიოდის ბოლოსთვის დამზადების ამა თუ იმ ეტაპზე იმყოფება ეწოდება: |
პროდუქციის ერთეულის თვითღირებულებაზე ცალკეული სახის დანახარჯების თავმოყრის წესების ერთობლიობას ეწოდება: |
ისეთი სახის მასალებს, რომლებიც გადამუშავდებიან მზა პროდუქტად,ანუ წარმოადგენენ მზა პროდუქციის სუბსტანციას, მის ნივთიერ საფუძველს, ეწოდება: |
მასალებს, რომლებიც წარმოების მომსახურეობაზე და საწარმოო მოწყობილობების შეკეთებაზე გამოიყენება, ეწოდება: |
დამხმარე მასალები მიეკუთვნება: |
მასალები ერთეულების ლოგიკურ ჯგუფებად დახარისხება მათი ხასიათის ან დანიშნულების გათვალისწინებით, ეწოდება: |
მასალების შესყიდვის მოთხოვნის დოკუმენტს ეწოდება: |
შეკვეთას შესყიდვაზე აფორმებს: |
მომწოდებლისაგან მიღებულ დოკუმენტს მასალების მახასიათებლების შესახებ, რომელიც თან ახლავს ტვირთს, სადაც მომწოდებელი მიუთითებს მასალის დასახელებას, რაოდენობას, ფასს, დამატებული ღირებულების გადასახადს (დღგ), სატრანსპორტო ორგანიზაციის მომსახურების ხარჯებს, ეწოდება: |
მასალების ეფექტურად დაგეგმვის მიზნით მენეჯერები უნდა ცდილობდნენ: |
საწყობის ტიპს, სადაც არის ერთი ძირითადი საწყობი, საიდანაც ყველა განყოფილებაში გადაიტანება მასალები: |
საწყობის ტიპს, სადაც ძვირადღირებული მასალები შეინახება ცენტრალურ საწყობში, ხოლო დანარჩენი, სწრაფად მბრუნავი მასალები განაწილებულია პატარა საკუჭნაოებში, ეწოდება: |
დეცენტრალიზებული სისტემის საწყობის უპირატესობებია: |
დეცენტრალიზებული სისტემის საწყობის უარყოფითი მხარეებია: |
მასალების ყოველი შემოსვლის დროს საშუალო შეწონილი ღირებულება გამოითვლება შემდეგი ფორმულით: |
მასალების შეფასების კონცეფციას რომლის მიხედვითაც პირველად შეძენილი მასალები პირველად დაიხარჯება, ეწოდება მეთოდი: |
მასალების შეფასების კონცეფციას რომლის მიხედვითაც ბოლოს შეძენილი მასალები პირველად დაიხარჯება, ეწოდება მეთოდი |
მასალების შეფასების კონცეფციას, რომელიც მოითხოვს საწყობიდან გაცემული მასალები შეფასდეს მომავალში შესაძენი მასალების მოსალოდნელი ფასებით, ეწოდება მეთოდი |
მასალების შეფასების კონცეფციას რომლის მიხედვითაც მასალები შეფასდება წინასწარ დადგენილი ნორმატიული ღირებულებით, ეწოდება: |
წლიური მოთხოვნა / 1 შეკვეთის მოცულობა, ამ ფორმულით გაიანგარიშება: |
1 შეკვეთის შესრულების ხარჯი * შეკვეთების რიცხვი წელიწადში, ამ ფორმულით გამოითვლება |
საშუალო მარაგი * მარაგის ერთეულის საშუალო წლიური ხარჯი, ამ ფორმულით გაიანგარიშება: |
საშუალო მარაგი არის: |
შეკვეთის წერტილი გამოითვლება ფორმულით: |
აუცილებელი მინიმალური მარაგი გამოითვლება ფორმულით: |
მასალების საშუალო დღიური მოხმარება გამოითვლება ფორმულით: |
მიწოდების დღეთა რიცხვი გაიანგარიშება შემდეგნაირად: |
მარაგების დონეების შემოწმება-შეფასებას ფიქსირებული ინტერვალით ეწოდება მარაგების : |
უწყვეტი ინვენტარიზაციით მარაგების რეგულარულად შემოწმებას ეწოდება: |
მარაგების კონტროლის სისტემა "ზუსტად დროში" რომ ამოქმედდეს საჭიაროა: |
თუ წარმოების ნარჩენებს არანაირი ღირებულება არ გააჩნიათ, მაშინ: |
მარაგების დონეების შემოწმება-შეფასებას ფიქსირებული ინტერვალით ეწოდება მარაგების: |
ზედნადები ხარჯები იყოფა: |
ხარჯებს რომლებიც იცვლება გადაწყვეტილების მიღების შედეგად, ეწოდება: |